Dupuytren ingreep

De ziekte van Dupuytren is een genetisch bepaalde aandoening. Dit wil zeggen dat het in je genen bepaald staat dat je op een bepaalde leeftijd de ziekte zult krijgen. De ziekte wordt overgeërfd van ouder op kind. Meestal ontstaan de afwijkingen tussen  de leeftijd van 50 en 70 jaar.  De ziekte komt vooral bij mannen voor, zelfs tien maal meer dan bij vrouwen. Meestal is de pink en ringvinger aangetast

Wegens de teleurstellende resultaten van de behandeling met een inspuiting met Xiapex is dit product van de markt gehaald en wordt deze behandeling afgeraden.

De operatieve verwijdering van de streng is nog steeds de gouden standaard in de behandeling van dupuytren.

Deze ingreep gebeurt ofwel onder algemene narcose ofwel onder loco-regionaal block. Dit wil zeggen dat allen de arm wordt verdoofd door een inspuiting van een product in de oksel (plexus block) of boven het sleutelbeen ( supraclaviculair block) door de anesthesist onder echografische controle.

Tijdens de ingreep maak ik een rechte incisie over de streng welke nadien wordt verandert in een zig-zag wonde. Dit noemt men een Z-plastie. Het voordeel is dat het hierdoor langer duurt vooraleer de streng terug komt. Meestal tien , vijftien jaar.

Tijdens de operatie worden eerst de zenuwen, bloedvaten en pezen opgezocht en pas dan wordt de streng helemaal verwijderd. Na de operatie plaatsen we een drain in de wonde om een bloedophoping te vermijden, deze wordt daags na de operatie verwijderd. 

De revalidatie na een ingreep voor de ziekte van Dupuytren duurt 6 weken. Tijdens deze periode is het zo belangrijk dat de patiënt goed oefent: de ganse dag door strekken en plooien geeft in mijn ervaring de beste resultaten.

Soms wordt ook kinesitherapie of een spalk voorgeschreven maar het is onze ervaring dat we de beste resultaten bereiken wanneer de patiënt zelf ( autonoom) de vinger actief veel strekt en plooit. Het resultaat hangt dus af van de motivatie en inzet van de patiënt: dit is zo belangrijk en ik besteed veel tijd aan dit uit te leggen aan de patiënt. De resultaten van deze operatie op lange termijn zijn goed: de streng blijft veel langer weg dan bij een XIAPEX injectie.

 Een spalk of kinesitherapie geven we enkel  wanneer de patiënt zelf  niet  voldoende meewerkt. Nadien mag je alle activiteiten hernemen.

Gezien het toch om een complexe pathologie gaat kunnen er enkele complicaties optreden.

Sommige dupuytren strengen groeien rond de zenuwen van de vingers. Tijdens de operatie moet de chirurg voorzichtig deze kleine zenuwtjes van de bindweefselstrengen scheiden. Hiervan hebben deze zenuwtjes soms te lijden: we zien dan een voze plek (verminderd gevoel) in de vingertop na de operatie. Meestal recupereert dit op enkele weken. Soms echter is er wat blijvend gevoelsverlies.

Hetzelfde geldt voor de bloedvaatjes van de vingers. Ook hier kan wat schade ontstaan door het scheiden met de ingegroeide dupuytren streng. We zien dan na de operatie wat bleekheid van de vingers en wat koud aanvoelen . Ook dit verdwijnt meestal door het ontstaan van nieuwe bloedvaatjes. 

Vaak zien we ook redelijk wat zwelling van de hand na de operatie: dit verdwijnt door de hand regelmatig krachtig samen te knijpen maar kan soms ook evolueren naar een sudeck atrofie. Dit is een mysterieuze ziekte die zwelling, paarsverkleuring en pijn geeft en wordt behandeld met calcitonine spuitjes. 

Zeldzaam kan er een infectie van de wonde optreden, vooral bij mensen met diabetes of mensen die cortisone in nemen. Dit wordt behandeld met antibiotica en extra wondzorg en zeldzaam een spoeling van de wonde.